5. To uczucie.

"Nie mam zamiaru nikogo skrzywdzić. Ja tylko chcę się poczuć szczęśliwą. Chociaż przez chwilę"

Dom jest ogromny. Utrzymany w jasnej kolorystyce. Wszędzie jest pełno ludzi. Rozmawiają ze sobą, śmieją się, ale i tak wszystko zagłusza głośna muzyka.

Zastanawiam się kiedy ostatnio byłam na takiej  imprezie.

Nigdy.

Opanowuje mnie stres, bo właściwie nie wiem co robić.

To proste-skarciłam siebie w myślach- Masz się bawić.

-Macie coś do picia-jakoś trzeba zacząć.

-Jasne, w kuchni- odparł Rafa, do którego chyba nadal nie docierało ,że tu jestem.

-Gerard, zaprowadź Mel , ja zaraz wrócę – i odszedł w przeciwną stronę.

-Co sobie życzysz? -zapytał Deulofeu.

-Cokolwiek. Może być coś mocniejszego.

Podał mi naczynie z cieczą. Upiłam łyk.

Smaczne.

Oblizałam wargi. Stwierdziłam, że nie powinnam tego robić, gdy dostrzegłam rozbawionego Geriego.

-Dzięki, że przyszłaś-odrzekł.

Odstawiłam naczynie na stół i usiadłam na barowym krześle.

-Nie musisz dziękować. Nie zrobiłam tego dla Ciebie. Ja po prostu .. w świetle ostatnich wydarzeń zdecydowanie muszę jakoś odreagować.

-Jakich.. –zaczął Deulofeu lecz przerwał, gdy usłyszał jak ktoś odchrząka.

Odwróciłam się.

Rafael.

Stał z rękoma założonymi na piersi., opierając się o ścianę.

-Patricio Cię szuka.

Ten tylko przytaknął i wyszedł z pomieszczenia.

Alcántara podszedł bliżej.

-Dziękuję-powiedziałam.

-Za co?- zdziwił się.

-Za to, że nam przerwałeś.

Uśmiechnął się.

-Wydawało się mi ,że nie chcesz o tym mówić.

Pokiwałam głową.

-Nie opowiadam tego przypadkowym osobom.

-Jasne-uśmiechnął się jeszcze bardziej.

-Co?- trąciłam go w ramię.

-Nie, nic..-odparł, próbując  przybrać poważny wyraz twarzy.

Pokręciłam głową.

-Ale nadal nie wiem , czemu zawdzięczam twoją wizytę tutaj? –zapytał patrząc na mnie.

-No wiesz.. –spuściłam wzrok, zaczęłam bawić się bransoletką.

Kątem oka zauważyłam, że się jej przygląda, ale za chwilę znów utkwił spojrzenie we mnie.

-Byłam w pobliżu i pomyślałam ,że wpadnę. –dokończyłam.

-Ach tak-zadumał się- Dobra, nie będę wnikać. Pozostaję mi się cieszyć ,że tu jesteś.

Tym razem ja też uśmiechnęłam.

*

Impreza trwała w najlepsze. Mimo wcześniejszych obaw dobrze się bawiłam i zawarłam nowe znajomości. Teraz siedziałam na kanapie pomiędzy Kiko a Rafą, który nie odstępował mnie na krok.

Nikt z zebranych tutaj nie był już trzeźwy.

-Popatrzcie na Rodrigueza.

On chyba nigdy nie znajdzie sobie dziewczyny- usłyszałam Alcántare.

Spojrzałam w stronę Rico, który stał pod ścianą i rozmawiał z jakimś chłopakiem raz po raz popijając jakiś napój.

-Dlaczego? –zapytałam.

-Była taka jedna. Zostawiła go po 2 latach. I od tej pory w jego życiu nie pojawił się nikt nowy. Żadna dziewczyna nie spełnia jego oczekiwań-rzekł Rafa.

-Mnie by się oparł- powiedziałam pewnie.

Kiko  się roześmiał a Rafinha prychnął.

-Zrobię co tylko chcesz, jeśli uda Ci się go zaprosić na randkę lub na odwrót.

-Dobra –uścisnęłam jego dłoń –Zobaczymy.

Poprawiłam włosy i podeszłam do chłopaka.

-Cześć, my chyba się jeszcze nie znamy –powiedziałam i się uśmiechnęłam.

*

Obserwowałem ich od paru minut. I już mnie trafiało.

Usłyszałem Kiko.

-Nieźle sobie radzi .

Spojrzałem w stronę Melanie, która właśnie szeptała coś Rico na ucho a ten znacząco się uśmiechał.

Potem coś powiedział i wręczył jej flamaster. Zaczęła coś pisać na jego ręce. Na koniec ją przytulił ,że dostrzegłem co napisała. Numer telefonu.

Wypuściłem ze świstem powietrze.

-Udało jej się-powiedział, gdy dziewczyna do nas podchodziła

  -Wygrałam –rzekła uradowana- I chyba wiem co zrobisz..-dokończyła.

*

-Deulofeu , nie masz tu nic ciekawego – mówię oburzona, przeglądając listę piosenek na laptopie.

Ten tylko wzrusza ramionami .

-Więc  chyba nic z tego nie wyjdzie.. –stwierdza uszczęśliwiony Alcántara.

-Nie byłabym tego… taka pewna-mówię sama do siebie –Jest- krzyczę.

-Drogi Rafaelu, zatańczysz to tej piosenki na tym stole.

-Żartujesz, prawda ?- patrzy na mnie z uniesionymi brwiami.

-Ani trochę- uśmiecham się i wciskam ‘play’

Z głośników zaczyna rozbrzmiewać piosenka.

<Klik >

Widzę minę Brazylijczyka i zaczynam się śmiać.

-Co ty masz na tym ustrojstwie ?!-  ten drze się na Gerarda.

-No dalej- ponaglam go.

W pomieszczeniu ludzie zaczynają klaskać.

-Niech Wam będzie. Zaraz po tym idę się opić, żeby jutro nic nie pamiętać- mówi chłopak i wskakuje na stół.

Włączam piosenkę od nowa i rozsiadam się wygodnie na sofie.

Rafa unosi ręce do góry i zaczyna kręcić biodrami.

Na chwilę wszystko zagłuszają głośne piski, jak się można domyślić, żeńskiej części publiczności.

‘La bomba!!’

Alcántara zaczyna wykonywać jakieś kocie ruchy i śpiewa na cały głos.

‘Para bailar esto es una ‘

Przykłada sobie rękę do serca i wskazuje na mnie.

‘Un movimiento sexy, un movimiento sexy’

Już nie mogę wytrzymać. Śmieje się, trzymając za brzuch i ocieram łzy.

‘Todas los hombres lo bailan’

Gdy piosenka się kończy Brazylijczyk oddaje pokłony a dookoła rozbrzmiewają brawa i gwizdy.

*

Noc jest ciepła. Wpatruję się w gwiazdy i pozwalam, by wiatr rozwiewał mi włosy.

-Fajny taras-mówię.

-Całkiem spoko- stwierdza Rafinha rozglądając się wokół, staje obok mnie.

Podchodzę do niewysokiego murku. Podskakuję  i siadam na nim.

-Podobało się mi, że śmiałaś się przy moim występie. Chyba pierwszy raz widziałem jak to robisz.

-Przy Tobie nie da się inaczej- mówię i zauważam ,że się przybliża.

-Powiedziałaś mi rzecz, którą mówisz wybranym..

Musiałam się zastanowić chwilę o czym mówi, ale zrozumiałam.

Podchodzi jeszcze bliżej. Stojąc przede mną jego twarz znajduję się na równi z moją. Dotyka kciukiem mojego policzka. Alkohol spożyty tej nocy zaczyna szybciej krążyć w moich żyłach.

Rafa patrzy mi głęboko w oczy a po moim ciele przechodzi dreszcz.

-Podobasz się mi- szepcze.

I nagle czuję jego usta na swoich.

Ulatuję w powietrze.

Odrywamy się od siebie.

-Chodź –mówi.

-Pomaga mi zejść i prowadzi do swojego pokoju.

~*~

Pierwszy raz stworzyłam coś tak długiego,ale nie wiem czy ktoś to czyta.  ;p